Met volle angst vooruit.

Als afsluiting van de Magische Meisjes Challenge gaf ik een Online Eindfeestje.
Filmpjes opnemen vond ik al doooooodeng, laat staan LIVE UITZENDEN!
Dus dat betekende een dag lekker ronddobberen in mijn eigen zenuwen en vervolgens met de angst onder mijn arm, DOEN!

En weet je? De wereld stopte niet met draaien, ik bleek het (als ik alle lieve reacties mag geloven) gewoon heel goed te doen! Ik vond het echt zo súper leuk dat er zoveel Magische Meisjes live bij waren!

OOK VOOR MIJ EEN UITDAGING
De Magische Meisjes Challenge was voor mij persoonlijk ook echt een hele challenge. Ik werd uitgedaagd om oude patronen, valkuilen en angsten opnieuw te overwinnen. Welke dit waren? Ik vertel het je hieronder:
1. De techniek bleek niet zo te werken als ik het bedoeld had waardoor er in het begin mailtje te vroeg en toe te laat de deur uit gingen. Hier werd ik uitgedaagd om mijn drang álles, állemaal, áltijd tot in de puntjes onder controle te hebben en perfect doen opnieuw los te laten.

2. Het internet bij ons thuis (super mooi buitenaf in het idyllische Zieuwent) is daadwerkelijk om te huilen (ik kan je vertellen, dat heb ik dan ook een keer of 2 gedaan 😉 ) Om een beeld te schetsen? Het uploaden van een filmpje van een paar minuten koste echt uren en uren..

3. Een gratis challenge betekend niet dat iedereen “maar zo” tevreden is, sommige deelnemers daagde me uit en vroegen om steeds nog meer perfectie dan ik al van mezelf vraag. Ik bleef dicht bij mezelf en vroeg me steeds af, wat wil ik? In hoeverre wil/kan ik meebewegen?

4. Toen ik zelf de techniek weer onder controle had, bleek het toch niet bij iedereen opgelost en werd ik geconfronteerd met een ander oud patroon. Oh help, het zal wel aan mij liggen!? Wat heb ik fout gedaan?
Oh ja en toen kreeg ik het wonderlijke inzicht.. dit geloof je niet…. Wat bleek > andere mensen kunnen ook fouten maken, het ligt niet altijd aan mij 😉

5. Bloed, zweet, tranen en bovenal bakken liefde heb ik in deze Challenge gestopt. Een valkuil is om heel goed voor de ander te zorgen en minder goed voor mezelf.. Dat was in de praktijk dus: nachten doorwerken, ’s ochtends met nog ontploft haar, ongedoucht en in mijn joggingpak, zonder eerst te eten of drinken alweer achter de laptop. Oh ja, wacht even.. dit is oud! Dus ik herstelde mezelf en ging terug naar “radical selfcare”. Lees: op tijd pauze om te eten en drinken, genieten van hardlopen/wandelen buiten, Vitamine ZON, een heerlijke massage, uit eten en afspreken met lieve mensen.

Ik ben op al deze punten gelukkig al ontzettend gegroeid de laatste jaren… maar toch in tijden van stress liggen ook bij mij nog de oude gewoontes gewoon weer op de loer!

Dus als je soms het gevoel hebt dat je terug bent bij af, weet dat dit hoort bij persoonlijke ontwikkeling en groei. Jij hebt de keuze:
> neem je de uitdaging aan en ontwikkel je hiermee de weg naar boven?
of
> Laat je de angst de overhand nemen en glij je af naar beneden?

Met liefs,

Elske